Kiełczów

Kościół p.w. Matki Bożej Różańcowej

Podwrocławską wieś Kiełczów wzmiankowano w regestrze nuncjusza Galharda w 1335 r. jako villa Wigandi; już jako siedzibę parafii. Ok. 1530 r., czyli już na 8 lat przed oficjalnym wprowadzeniem Nowej Nauki w księstwie oleśnickim miejscowi luteranie przejęli kościół parafialny. Ze względu na jego nienajlepszy stan w 1597 r. zbudowali nowy. Obecny, klasycystyczny wybudowany został w latach 1791÷92 na resztkach cmentarza. Twórca tego nowego (klasycystycznego) wersji wiejskiego kościoła protestanckiego do dzisiaj nie został poznany. Remontowany w latach 1859 (elewacje), 1892, 1930÷31. Obecnie pełni rolę kościoła parafialnego parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej. Po przejęciu przez katolików remontowany w 1969 r.
Jest to klasycystyczny budynek założony na planie prostokąta z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, murowany z cegły i kamienia. Ściany otynkowane. Kościół orientowany, typu salowego. Od północy do prezbiterium dobudowana prostokątna zakrystia przykryta dachem mansardowym. Korpus przykryty dachem jednokalenicowym. Oba kryte dachówką.
Charakterystyczne dla sakralnych budowli ewangelików purytańsko surowe elewacje akcentowane lizenami w tynku, obiega cokół i gzyms podokapowy (również w tynku). Pośrodku każdej z elewacji bocznych otwór wejściowy z nadświetlem zamkniętym łukiem odcinkowym.
Od zachodu, na osi, trzykondygnacyjna wieża na wysokim cokole zwieńczona ośmiopołaciowym hełmem łupkowym z blaszaną latarnią. Kondygnacje wieży wydzielone odsadzką, gzymsem i obramieniem w tynku. Na wieży dzwon z 1639 r. Okna dwóch niższych kondygnacji zamknięte łukiem odcinkowym, górnej - pełnym. Wejście główne przez kruchtę w wieży przekrytą sklepieniem kolebkowym z lunetami. Dwoje drzwi w kruchcie pod wieżą z okuciami klasycystycznymi (ok. 1792).
Oryginalne wnętrze, w którym wieniec dwukondygnacyjnych, murowanych empor dzięki trzem rzędom murowanych arkad filarowych organicznie wiąże się z nawą. Empora organowa na osi wybrzuszona. Łuki wszystkich arkad koszowe. Filary przyziemia z lizenami, lecz filary empor na cokołach z toskańskimi pilastrami wielkiego porządku. Nawa kryta pozornym, a kruchta w wieży prawdziwym sklepieniem kolebkowym z lunetami, w emporach i pod nimi stropy. Parapety chóru muzycznego i empor rozczłonkowane prostokątnymi płycinami w profilowanych ramach. Również przyłucza arkad zdobią płyciny. Pilastry na filarach dodatkowo akcentują i rytmizują wnętrze. Trzy kondygnacje niewielkich okien w opaskach z tynku, (środkowe, największe zamknięte są łukami pełnymi, pozostałe zaś odcinkowymi), które z zewnątrz upodabniają kościół do budynku magazynowego, zapewniają niezwykle zharmonizowane oświetlenie wnętrza.
Skromne, częściowo zniszczone organy, zgodnie z zachowaną sygnaturą zostały wykonane w 1791 r. Beniamina Gottlieba Englera z Wrocławia. Konserwację przeprowadził w 1937 r. W. Sauer z Frankfurtu. Skromny klasycystyczny ołtarz główny z ok. 1792 r. ujęty parą kolumn korynckich. Nad przerwanym naczółkiem symbol Opatrzności Bożej. Pierwotnie, jak w większości kościołów protestanckich tego okresu, stanowił ołtarzoambonę. Po przejęciu przez katolików dostosowany do potrzeb kultu katolickiego - w retabulum zamiast ambony znajduje się nisza z niezabytkową figurą Matki Boskiej. Neogotycka chrzcielnica wykonana z szarego marmuru nosi datę 1841.
Z paramentów warto wspomnieć rokokowy kielich (poł. XVIII w.), z puklowaną dekoracją; dwa świeczniki cynowe z 2. poł. XVII i z końca XVIII wieku.
Z zabytków sepulkralnych interesująca jest polichromowana płyta nagrobkowa dzieci z rodu v. Biebran, z płaskorzeźbionymi figurkami zmarłych. Napis głosi:
W dniu 22.01.1668 r. o 7 wieczorem w Klein Weigelsdorf (ob. Kiełczów) urodził się Georg Abraham v. Biebran. Zmarł zaś 1.09. o 1 w południe przeżywszy 1 rok i 32 tygodnie. W dniu 07.03.1669 r. o 5 po południu w Klein Weigelsdorf urodziła się Anna Sidonia v. Biebran. Zmarł zaś w tym samym roku 29.08 przeżywszy 25 tygodni. Wcześniej 12.10.1666 r. o 2 w nocy w Klein Weigelsdorf urodził się Wolf Abraham. Zmarł on 15.10 przeżywszy 3 dni. Niech Bóg ma ich w swojej opiece.
Ponadto należy wymienić marmurowe epitafia inskrypcyjne w piaskowcowych rzeźbionych ramach: zm. w 1721 r. Adolfa Juliusza von Abschatz, obramione akantem i zwieńczonego półpostacią putta oraz zm. 07.07.1701 r. wysokiego urzędnika w Wirtemberdze i właściciela Kiełczowa - Jana Slatza, regencyjne ok. 1725, w taśmowo-akantowej ramie, w zwieńczeniu kartusz (prawdopodobnie niegdyś z malowanym na blasze portretem lub herbem zmarłego) ujęty przez dwa putta, u dołu ramy kartusz z płaskorzeźbioną kadzielnicą.

• Tekst pochodzi ze strony Kiełczów.pl
• Zdjęcia pochodzą z portalu Wratislaviae Amici.

Epitafium dzieci z rodziny von Biebran

Epitafium trojga dzieci z rodziny von Biebran.
Ao. 1668. d. 22. Jan. umb 7. uhr Abends zu klein Weigelsdorff ist Georg Abraham v. Biebran in diese Mestgebohren u. Ao. 1669. den 1. Sept: umb 1 uhr zu Mittag wieder Seelig verschieden S.A. 1 Jahr 32 w:
Ao. 1669. d. 7. Martii umb 5. uhr nach Mittag zu klein Weigelsdorff ist Anna Sidonia geb. v. Biebranib gebohren und in diesem Jahr den 29. Augusti wider Seelig verschieden Ihres Alters 25. woche.
Vovor aber Ao. 1666. den 12. Ocb: umb 2. uhr in der Nache zu klein Weigelsdorff ist Wolff Abraham gebohren u. den 15 des wider verschiede Seines Alters 3. Tage.
Dehnen Gott gnade.

• Zdjęcia wykonała Małgorzata Stankiewicz.

Epitafium Adolfa von Abschatz † 1721

Epitafium Adolfa Julija von Abschatz, urodzonego 26 listopada 1656 roku w Kamieniu a zmarłego 19 marca 1721 roku w wieku 64 lat i 4 miesięcy bez 6 dni.

Epitafium Johanna Slatza † 1711

Epitafium Johanna Slatza, zmarłego 7 lipca 1701 roku. Płyta inskrypcyjna ze względu na złote liternictwo na prążkowanym marmurze praktycznie uniemożliwiła odczytanie inskrypcji.

• Zdjęcia pochodzą z portalu Wratislaviae Amici.